DYREKCJA

mgr Lidia Więckowska - Dyrektor
mgr Sławomir Gediga - Wicedyrektor

LISTA WYCHOWAWSTW W ROKU SZKOLNYM 2023/2024

NAUCZYCIELE UCZĄCY W NASZEJ SZKOLE W ROKU SZKOLNYM 2023/2024

...............................................................................................................................................

Maciej Aleksy Dawidowski

Urodził się w Drohobyczu 3 XI 1920r. jako syn Aleksego (inżyniera technologa) i Janiny z Sagatowskich (inżyniera chemika). Był wychowywany w atmosferze patriotyzmu i poświęcenia. Jego ojciec do jesieni 1939r. był dyrektorem administracyjnym warszawskiej Fabryki karabinów przy ulicy Dworskiej na Woli. Aresztowany w listopadzie 1939r. został rozstrzelany w Ogrodach Sejmowych w grudniu 1939r.

Alek ukończył warszawskie Gimnazjum im. Stefana Batorego. W czasie nauki był członkiem 23 WDH im. Bolesława Chrobrego (Pomarańczarnia), uzyskując prawdopodobnie stopień młodzieżowy Harcerza Orlego. Uczestniczył też w Jamboree w Gödöle na Węgrzech w sierpniu 1934r. oraz w jubileuszowym Zlocie Harcerstwa w Spale w lipcu 1935r.

W dniu 8 IX 1939r. wymaszerował z Warszawy wraz z grupą starszych harcerzy 23 WDH w ramach Batalionu Harcerskiego, dowodzonego przez komendanta Szczepu Pomarańczarnia hm. Lechosława Domańskiego „Zeusa”, by na początku października wrócić z nimi do Warszawy. W okresie październik – grudzień 1939r. był członkiem tajnej organizacji Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa i uczestnikiem jej małosabotażowych akcji, a po wycofaniu się z PLAN-u wraz z kolegami z 23 WDH, od początków 1940r. do czerwca – lipca tego roku, był łącznikiem w komórce więziennej ZWZ, utrzymującej łączność między konspiracją wojskową a więzieniami śledczymi: Pawiak i Daniłowiczowska.

Wiosną 1941r. wraz z grupą harcerzy z 23 WDH wstąpił do Szarych Szeregów w Chorągwi Warszawskiej (kryptonim: Ul „Wisła”). Objął dowodzenie drużyną w hufcu „Mokotów Górny” (MG), kierowanym od lata 1942r. przez Tadeusza Zawadzkiego „Zośkę”. Razem ze swoją drużyną uczestniczył w pracach małosabotażowych Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”, do których skierowany został hufiec MG wraz z całym Okręgiem „Południe” Chorągwi Warszawskiej. Prace te wykonywał z dużym powodzeniem, m.in. za zdjęcie niemieckiej tablicy z pomnika Mikołaja Kopernika (11.02.1942r.) otrzymał honorowy pseudonim wawerski „Kopernicki”.

We wrześniu 1940r. rozpoczął naukę w jawnej Państwowej Szkole Budowy Maszyn, dawnej Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie, przerwał ją jednak wiosną 1942 r. i wyjechał z Warszawy, ponieważ zabranie mu przez niemieckiego policjanta aparatu fotograficznego, z którego fotografował pomnik Kopernika bez zdjętej przez siebie tablicy, spowodowało dekonspirację i groziło aresztowaniem. Ukrywał się w majątku Olesinek koło Góry Kalwarii, należącym do Aleksandry Niewiadomskiej. Gdy wrócił do Warszawy we wrześniu 1942 r. do początków kolejnego roku pracował w straży przemysłowej firmy „Fuchs” na Powiślu, jednocześnie ukrywając się, tzn. nie nocując w domu, dzięki czemu uniknął aresztowania.

Po utworzeniu w Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów pionu Grup Szturmowych (Kierownictwa Dywersji) Komendy Głównej Armii Krajowej, objął dowodzenie 1 drużyny (SAD-100) hufca GS „Południe”, na którego czele stał Jan Bytnar „Rudy”, pełniąc jednocześnie funkcję zastępcy hufcowego. W 1942r., po odbyciu kursu podharcmistrzowskiego (tzw. Szkoła za lasem), został mianowany podharcmistrzem (pseudonim instruktorski „Koziorożec”). W styczniu 1943r. został elewem Zastępczego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty zorganizowanego przez Kedyw KG AK. Brał udział w paru akcjach rozbrojeniowych oraz w akcji „ewakuacji” różnych przedmiotów z ostemplowanego przez gestapo mieszkania przy ul. Brackiej 23 (akcja „Bracka” 2 II 1943).

Po aresztowaniu Jana Bytnara „Rudego” (23 III 1943r.) pełnił przez kilka dni funkcję p.o. komendanta hufca SAD. Podczas akcji pod Arsenałem (26 III 1943), zorganizowanej w celu odbicia „Rudego”, dowodził sekcją „granaty”. W czasie odskoku z miejsca akcji, sam ciężko ranny w brzuch serią kul wystrzelonych przez Niemców ukrytych w bramie domu przy ul. Długiej, dwukrotnie granatami utorował drogę wycofującym się kolegom. Zmarł na skutek odniesionych ran w szpitalu Dzieciątka Jezus przy ul. Nowogrodzkiej w Warszawie 30 III 1943r. Pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy (rozkazem Dowódcy AK z 3 V 1943) oraz awansowany do stopnia sierżanta podchorążego. Jego pseudonimem „Alek” nazwano II pluton 2 kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”.

Muzyka: Agnieszka Piotrowska

Słowa: Janusz Onufrowicz

O Alku i o każdym z nas

Posłuchaj hymnu

Wersja instrumentalna

Choć bezwzględnie płynie i ucieka czas

Choć się zmienia prędko wszystko wokół nas

Są rzeczy, które nigdy się nie zmienią

Choć tak wielu żyje dzisiaj wbrew sumieniu

Chociaż zginął kilkadziesiąt temu lat

Jakoś pamięć o nim ciągle w ludziach trwa

Oddał życie wierny zawsze swym marzeniom

Bo są rzeczy, które nigdy się nie zmienią.

Refren

Choć był młody gdy nie było jeszcze nas

Trochę Alka w głębi serca każdy ma

I warto tak żyć, warto tak żyć

Żeby zmienić świat trzeba zacząć od siebie

Od swoich wad Jeśli jeszcze tego nie wiesz

Taki świat jaki będziesz ty

Albo dobry, albo zły.

Co dziś znaczy honor, wierność? pusty śmiech

Co odwaga znaczy i uczciwość też

Czy dla Ciebie również są to puste słowa?

Jaki będziesz? Kogo pragniesz naśladować?

Wolisz prawdę, czy łatwiejszą drogę kłamstw?

Wolisz pracę, czy jak wielu będziesz kradł?

Był też taki, co dał życie swe i serce

Wierząc, że ludzi dobrej woli więcej

Refren